Ako na si Iñigo Miguel.

Bago man ako umalis patungong Pasig noong ika-18 ng Disyembre ay bininyagan na ako ng aking kaibigan sa isang bagong ngalan: Iñigo Miguel. Nakakatuwa naman kasi kulang na lang na dugtungan ng Zobel de Ayala para tunog elitista na.
Sana nga lang talaga ay maging maayos na ng lubusan ang buhay ko. Mag-iipon na talaga ako. Basta. Mga ganoong bagay. Aayusin ko na talaga ang buhay ko
Kanina ay umandar na naman ang aking luho. Nakapabili ako ng bagong rubber shoes - Nike.
Hindi ko maintindihan ngunit ginusto ko lang ngayon na magkaroon na ng sapatos na Nike. Siguro ay dala na rin sa kalidad. Nagkaroon na ako ng mga sapatos mula sa Adidas, Accel, at Converse. Maging Bench nga ay pinagdiskitahan ko na. Pero mas pinili ko lang talaga sa ngayon ang Nike. Wala na akong ibang tiningnan pa.
Malapit na talagang mag-Pasko. Medyo kinakapos kami sa pera. Wala naman kaming magawa sapagkat ang kotse ng aking ama ay kasalukuyang nasa paayusan dahil hindi naman siya binayaran nung taong nakabangga sa kotse niya. Sanay ako dati na banggiting 'kotse namin' ngunit ngayon ay hindi naman ako nakakasakay dun kaya ayan na.
Ayun. Ewan. Gusto kong magkapera. Gusto kong kumita. Iniisip ko nga kung ayos lang bang magturo ako ng Ingles sa mga bata. Pero ewan ko. Hahayaan ko lang muna ang mga bagay. Bahala na.