Sa ngayon ay muli na naman akong tumatambay sa UP Computer Center. Wala lang. Pwede na ulit akong mag-friendster dito dahil 5.00 na ng hapon. Ang litrato sa bandang kanan ng akdang ito ay ang tanawin sa may Bulwagang Melchor at Bulwagang Gonzales. Kinunan ko ang litratong ito noong Martes, at kung maaalala mo ay iyon yung nasa lathalain kong 'Ang Aking Pagkamangha sa Himpapawid'. Nilibot ko sa araw na iyon ang Academic Oval at nagnilay-nilay, matapos kong kausapin ang Diyos sa Sunken Garden. Nakakamangha ang tanawing ito. Natutuwa ako dahil ang ganda talaga niya. Marahil ay marami pang ganito kung saan-saan (at naaalala ko rin na may ganito rin sa paaralan ko noong ako ay hayskul pa lamang) ngunit hindi naman talaga natin gaanong napapansin. Siguro nga ay panahon na upang magmasid tayo sa ating kapaligiran at silayan ang mga nakakatuwa at nakakamanghang bagay na mumunti lamang ngunit isa nga palang malaking biyaya. Sana lang ay lagi natin itong maalala. Naiisip ko na naman ang mga ganitong bagay, marahil ay dahil na rin sa muli kong pagbasa sa akda ni Antoine de Saint Exupery na The Little Prince. Sabi ko nga sa aking sarili, kapag ako ang naging presidente ng Pilipinas, dapat ay mabasa ito ng bawat Pilipino. Bakit? Dahil itong libro lang naman ang nakapag-udyok sa akin upang managinip at umambisyon. Isa itong magandang bagay, sa aking palagay. At mukhang wala na akong ibang masabi pa. Nawalan na ako ng mga ideyang ilalagay pa sa lathalaing ito. :)
Mga Post
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento