Tungkol sa tagapaglikha

Pangalan: Mark Sherwin Castronuevo Bayanito
Edad: 18 taong gulang
Kasarian: Lalaki
Lugar ng Kinalakihan: Lungsod ng Heneral Santos
Lugar sa Kasalukuyan: Lungsod ng Quezon o Lungsod ng Pasig
Paaralan: Unibersidad ng Pilipinas - Diliman
Kurso: BA Agham Pampulitika (Pangatlong Taon)

Mga Site sa Internet:
[Multiply]

HOY!

Mabuhay!
Baka naman gusto mong ipaalam sa akin na dumaan ka sa aking blogsite!
Maglagay ka naman ng puna sa aking mga lathalain.
O 'di kaya'y mag-iwan ng mensahe sa aking Cbox.
Maraming salamat!

Biyernes, Nobyembre 28, 2008

Isang Paghihintay.

Sa semestreng ito, ganito na nga dapat ang aking buhay tuwing Miyerkules at Biyernes.
Sa ngayon ay hindi pa ako nakakapag-almusal.
Nagising na ako ng 6.14 ng umaga, ayon sa aking cellphone.
Nasilayan ko ang aking roommate na buksan ang ilaw, dahil siya ay magbabasa.
Wala naman akong problema sa pagtulog ng may ilaw o wala.
Sa katunayan, gustong-gusto kong matulog na hindi nakapatay ang mga ilaw.
Napansin kong siya'y lalabas upang kumain na.
'Ang aga naman.' naisip ko.
Pero oo nga naman, maaga rin pala ang una niyang klase.
Ako naman, matagal pang aalis.
Natulog akong muli.
Nagising ulit ako dahil sa alarm ng aking cellphone.
Hindi ko na pinalitan pa ang oras ng pag-alarm nito.
Araw-araw na nga yata akong nagpapagising ng 7.00 ng umaga, o matagal-tagal pa.
Tulad ngayon, matagal nga talaga akong gumising.
Batid kong wala na ang aking roommate sapagkat mayroon na siyang klase.
Mabuti pa siya.
O marahil, mabuti pa ako.
Nakatulog akong muli, tulad ng dati, dahil minsan ay 7.30 na ako ng umaga lumalabas ng kwarto upang mag-almusal.
Ngunit ngayon ay iba.
Siguro dahil sadyang nakaramdam ako ng matinding pagod kahapon, nagising na ako na malapit nang mag-8.00 ng umaga.
Naisip ko na hindi na ako makakahabol pa sa almusal.
Kaya naman humiga muna akong muli.
Hindi ko alam ang dapat kong unahin.
Ngunit ako'y naligo na lang muna upang matino na akong makalabas ng dormitoryo upang bumili ng croissant para sa aking almusal.
Pagkatingin ko sa tindahan, wala pa ang croissant na madalas kong ginagawang almusal kapag hindi ako nagising ng maaga.
Kaya bago pa man ako madatnan ng gutom ay dumeretso na ako sa internet cafe at kasalukuyang nagta-type ng lathalaing ito.
Nakakabagot nga naman talagang maghintay.
Ewan ko ba kung bakit.
Ayos na rin siguro sa akin na 11.30 pa ang simula ng aking klase.
Mayroon akong mahabang paghahanda.
Ngunit sa ngayon ay sadya lamang akong tinatamad upang maghanda at mag-aral.
Pangako, mamayang gabi ay mag-aaral na talaga ako.
Kailangan kong pagbutihin ang pag-aaral ko.
Mahirap nang bumabang muli ang grado.

Walang komento:

Mag-post ng isang Komento