Ang pagbagsak ng ulan sa ibabaw ng lupa.

Sa ngayon ay bumubuhos pa rin ang ulan sa buong ka-Diliman-an.
Kasama ko ang isang kaibigan na makulong sa tambayan sa harapan ng isang dormitoryo.
Wala kang rehas na matatanaw sa paligid ngunit pinapalibutan kami ng isang malaking dingding ng tubig-ulan.
Wala rin kaming dalang payong.
Humihina ang ulan at bigla na lamang lalakas.
Unti-unti na ring nababasa ang aking laptop.
Hindi ko na alam ang dapat kong gawin.
Wala kaming panangga sa malakas na ulan.
Sa madaling salita, na-stranded kami sa ilalim ng atip ng isang hapag na kinabitan ng dalawang pahabang upuan.

Batid kong uulan nga ngunit sa pag-aakala kong sa dilim pa babagsak ang mga ulap, malakas ang loob kong hindi magdala ng payong, o kahit ang lalagyan man lang ng aking laptop.
Para sa akin, isang delubyo na ngang matatawag ang insidenteng ito.
Palagay ko ay matatagalan pa kami sa kulungang ito, hangga't hindi pa tuluyang tumitigil ang pagbuhos ng ulan.
Hihintayin ko na lamang ang sandaling iyon.