Tuliro.

Nagkaroon na naman ng isang pagtatagpo.
Ngunit ito'y nasa ibang panahon, sa nagbagong persona.
Ito'y pagtatagpo ng dalawang taong nawalan ng alaala.
Siguro nga ay ganoon na lamang iyon.
Matagal na siyang nawala.
At bigla-bigla na lang kaming ipinagtagpo ng tadhana.
Ano naman ngayon?
Nakakatuwa na sana.
Kaso hindi ko na siya kilala.
Hindi na niya ako maalala.
Tila ba nagsisimula kami sa blankong papel,
isang papel na walang simula, walang katapusan;
isang pagkakataong walang nakaraan, walang hinaharap.
Tila ba kami ay nakapaloob lamang sa isang sandali.
Ngunit marahil ay matatawag iyong saglit, sapagkat napakabilis ng mga nangyari.
Wari'y bigla lang kaming magkakilala sa maikling panahong iyon, ngunit walang bukas na nagbabadya.
Subalit hindi naman rin masasabing waring magkakilala kami sa sandaling iyon.
Ramdam ko pa rin ang pagkailang, ang pagbabago.
Ngunit hindi ko naman siya matanto.
Hindi ko maramdaman ang ibig niyang ipaalam.
Hindi ko nga malaman kung may ibig nga siyang ipaalam.
Nakakalito, nakakatuliro.
Pero maligaya pa rin ako sa kahapong laman ng sandaling iyon.
Isa itong bagong pagtatagpo, bagong alaala.
Sana lamang ay dinggin ang aking walang tigil na hiling.