Umuulan na naman dito sa Diliman. Katamaran na naman ang dala ng panahon. Kani-kanina ay sinusubukan kong mag-aral para makapaghanda na sa aking eksamen sa Bayolohiya 1, sa itinaguriang lucky thirteen. Inaantok na naman ako sapagkat 6.30 na ako ng umaga nagising, at hindi na 7.00. Gusto ko lang namang subukang magising ng maaga ngunit ramdam ko ang pagod at ang kakulangan sa tulog. Kulang na kulang yata ako sa lakas. Hindi ko maintindihan. Sa unti-unting pagpatak ng ulan ay unti-unti ring lumalamig ang aking mga kamay. Tila lumalamig na rin ang buo kong katawan. Naiinip na ako. Dapat ay sa ano mang oras ngayong las otso ay dumating na yung manggagawang mag-aayos ng ilaw sa mesa ko. Ngunit hanggang ngayon ay wala pa rin siya. Hindi ko na yata siya maaasahan pa. Nakakinis naman.
Kemayah
รัฐมนตรีต่างประเทศนำความโล่งใจมาสู่ผู้เดินทางไปอินเดียเมื่อสถานทูตเริ่มออกวีซ่าทั้งหมดในไลบีเรีย
-
มอนโรเวีย – Amb. Dee-Maxwell Saah Kemayah, Sr.
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศของไลบีเรีย
ประสบความสำเร็จในการเจรจากับรัฐบาลอินเดียเพื่อเริ่มออกวีซ่าใ...
6 (na) buwan ang nakalipas
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento