Paglubog.

Unti-unti akong lumulubog,

dito sa aking karagatang

malawak,

malalim,

mahirap languyin.

Unti-unti akong nawawalan

ng patutunguhan,

ng gagawin,

ng tamang pag-iisip,

ng gabay,

ng kaibigan,

ng buhay.

Bawat pangarap ko'y

isa-isang sinisira.

Inuulanan ako ng pagsisisi

at binubuhusan ng luha bawat sandali.

Ginigiba

bawat saglit ng pag-asa.

Unti-unti ako'y

nawawala.

Nawa'y buksang muli

ang langit sa buhay kong sawi.

Sana'y manumbalik,

kulay,

ligaya,

pag-ibig,

pangarap,

lahat.

Sana mamaya'y aahon ako,

kahit unti-unti,

basta lang maligtas ko ang sarili ko

sa paglamon sa akin ng galit na tubig,

ng sakim na karagatan.