Tatlong tao.

Hindi kita gusto ngunit labis akong naiinis kapag ganito.

Yung tipong mayroong bagay na hindi mo nais ipaalam na alam naman ng karamihan.

Nakakaistorbo. Nakakairita.

Halata naman e. Sana sinabi mo na lang. Kapag nasabi mo na, wala naman siguro akong pakialam dun.

Ngunit hindi ko lubos maintindihan kung bakit ayaw mong ipaalam sa akin. Wala naman iyong kinalaman sa akin e.

Ang hirap. Ang hirap mong intindihin.

Hindi naman sa may gusto ako sayo ngunit unti-unti na kasi akong nawiwili.

Tila ba'y sa isang mabilis na sandali'y pakiramdam ko'y katabi ko ang isang matagal nang matalik na kaibigan.

Tila ba'y matagal na tayong magkakilala sa bawat saglit na tayo'y magkadikit, sapat na ang katahimikan.

Sabik na sabik akong ikaw ay yakapin, pero siguradong maninibago ka.

Mukha kasing hindi tama.

Ngunit hindi. Hindi ka naman isang ilusyong kailangan ko na namang buhayin e.

Kaso nga lang, kapag kasama kita, naaawa ako sa sarili ko. Pakiramdam ko'y pinagkaitan ako ng matalik na kaibigan, ng pagkakaibigang tiyak na walang iwanan.

Sana hindi ka na lang ganyan.

Sana ikaw na lang 'yung babaeng iniisip kong gusto ko.

Sana minsan hindi lang isang iglap ang iyong paglingon sa akin, ang iyong pagkausap.

Sana paminsan minsan tumagal naman ang atensyon mo sa akin.

Sana akin ka na lang.