Haplos.

Haplos.

Hinaplos niya ako.

Hinaplos niya ako matapos niya akong titigan ng matagal sa mata.

Hinaplos niya ako sa pisngi.

Naramdaman ko ang kanyang mga daliring humahagod sa aking katawan, sa aking pagkatao.

Dumaan ito sa aking dibdib, naglaro sa ibabaw ng aking gutom pang tiyan.

Hindi ko maintindihan kung bakit.

Hindi ko maintindihan hanggang ngayon.

Hinaplos niya ako.

Nilasap ng kamay ang bawat parte, bawat sulok.

Hindi ako makapagpumiglas.

Dahil ayaw ko.

Nakakaligaya, nakakatuwa.

Ngunit nakakabigla.

Hindi ko iyon inaasahan.

Hinaplos niya ako.

Hinaplos niya ako buong magdamag.

Hindi ko mapigil ang aking sarili.

Hinaplos ko siya.

Inabot ko ang kanyang mukha at tinikman ang kanyang mga labi.

Nilaro ko ang kanyang buhok, nilanghap ang kanyang samyo.

Masama.

Oo, masama.

Ano naman ngayon?

Sino pa ba ang makikialam?

Sa lalim ng gabing iyon, wala nang tututol pa.

Wala nang pipigil pa sa paglakbay ng aming mga daliri sa katawan naming dalawa.

Ngunit iyon lang iyon.

Isang sandali.

Isang pangyayari.

Isang memoryang hindi na naulit pa.

*Sa mga nawindang, likha lamang ito. :)